pagod na akong maging malungkot... pagod na akong umiyak... pagod na akong mag-isip ng kung anu-ano... pagod na akong pilitin ang sarili kong maging masaya... pagod na akong mabuhay sa ganito klaseng mundo...

dalawang taon... dalawang mahabang taon ang sinayang ko dahil lamang sa nasaktan ako... hinayaan kong kainin ng sobrang sakit ang aking buong pagkatao... pero tama na... ayoko na..
nakita ko na ang dapat makita at nadama ko na ang mga dapat madama.. at sa wakas... natutunan ko na ang dapat na matutunan...

ngayon... sisimulan ko ng ibangon ang sarili ko...
magiging mahirap para sa aking ibalik ang buhay na iniwan ko, 2 taon na ang nakakalipas pero kakayanin ko... at kung kailangang iwan at kalimutan ang mga bagay na akin ng nakagisnan para lamang matupad ang nais ko, gagawin ko.

ito ang hudyat ng bagong ako... isang bagong buhay na tatahakin ko...
isang bagong MARKO... ang tunay na MARKO...