i just got home. i was with my "him" awhile ago. we met up and decided to have dinner. it was fun. dami ko ngang nakain. but kanina.. hanggang ngayon, hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko... if im happy or not. i dont know what i am feeling kasi magulo. hindi ko maexplain.

well, yes masaya ako coz i am with him but nararamdaman kong may mali sa nararamdaman ko. naguguluhan ako. parang may nagbabago. natatakot din ako cause i am seeing alot of things that could happen that i didnt see before. magulo, nakakatakot... gusto kong umiyak abt it ngayon.

sa totoo lang, may mas maraming bagay akong dapat isipin kesa sa bagay na'to... like yung away namin ng dad ko kagabi but natabunan na iyon and my mind is revolving on this issue. isang issue na matagal ko ng gustong mawala.

am so sentimental nga siguro. kanina while we were talking, bawat salita na sinasabi niya sobrang dina-digest ko na parang chocolate, ika nga.. ninanamnam ko. may mga bagay na napagusapan kami at sinabi siya na aaminin ko, nasaktan ako. i dont wanna go into details but yes, nasasaktan ako pag may mga bagay na sinasabi siyang hindi maganda ang interpretation ko. alam kong hindi naman dapat at hindi niya kasalanan dahil yun ay mga sarili kong interpretation but talaga.. nasasaktan ako. ewan ko kung nararamdaman o nakikita niya yun pero alam kong tinatago ko yun sa kanya.

actually, i promised myself that ill hide everything that needs to be hidden from him. and that everything is what i really feel. mahirap.. sobrang hirap pero kailangan at alam kong yun ang dapat.

why is it that some people find it easy to pretend but bakit ako hindi. well siguro unti-unti, siguro natututunan ko ng gawin yun... ang magpanggap dahil nagagawa ko ng ngumiti sa mga bagay na hindi naman talaga nagpapangiti sakin.

kanina.. on my way home. nasa loob ako ng tricycle. bigla akong nakaramadam ng ibang takot. different things came rushing through my mind that almost led me to cry and almost made me send him emo sms. but, i held on and controlled myself.

at this very moment, pinagiisipan ko yung mga bagay na nagbigay ng takot sakin. am trying to figure out how i could get them off my mind and, i want trying to figure out ways on how to keep myself from being hurt if those things start to happen.

sabi nga nila, its better if you're ready for the worst. i guess i have to be.

pero sa totoo lang... iniisip ko pa lang, sobrang nanghihina nako. hindi ko yata kakayanin pag nangyari yun. alam ko mahal ko siya, at pag sinabi kong mahal, ibang klaseng pagmamahal, higit pa sa kung anu ang iniisip nyo.

hindi ko kakayanin. ayoko. sana hindi mangyari. magtitiis ako kahit habambuhay, wag lang mangyari na makita ko siyang nasa piling ng iba... sa iba tapos sasabihin niya sakin...
"&$@%! Mahal na mahal ko sya."

-----------------------------
i am listening to this song while writing this post.....



why... why... why...
napakariming tanong... pero sa lahat ng yun... ang sagot lang ay...
dahil mahal kita...